Spis treści


Wysokie ustawienie rzepki – informacje ogólne

 

Wysokie ustawienie rzepki to wrodzone, nieprawidłowe, zbyt wysokie  umiejscowienie rzepki  w stosunku do szpary stawowej. Zaburzony jest wtedy ruch rzepki w trakcie zginania stawu kolanowego. U niektórych pacjentów wysokie ustawienie rzepki może powodować dolegliwości bólowe, które są skutkiem przeciążenia w stawie rzepkowo-udowym. Osoby z wysoko ustawioną rzepką mają większą tendencję do lateralizacji rzepki.

 

 


Wysokie ustawienie rzepki – objawy

 

W początkowej fazie – na ogół u młodych osób:

  • ból w kolanie pojawiający się przy uprawianiu sportów wymuszających lekkie zgięcie kolana (pozycja narciarska): narty, aerobik, step, orbitrek, spinning, itp.
  • okresowy obrzęk kolana, w szczególności po uprawianiu sportu

 

W fazie późniejszej – z reguły u osób po 40-50 roku życia:

  • ból przy czynnościach dnia codziennego, np. przy wchodzeniu/schodzeniu ze schodów, siadaniu/wstawaniu z krzesła
  • jeżeli rozwijają się zmiany zwyrodnieniowe na rzepce pojawia się stałe powiększenie obrysów stawu

 

 


 

Wysokie ustawienie rzepki – diagnostyka

 

  • badanie kliniczne przez lekarza ortopedę
  • wywiad
  • rezonans magnetyczny
  • rentgen – projekcja osiowa wg. Merchanta (w zgięciu kolana pod kątem 45 stopni)
  • usg

 

 


 

Wysokie ustawienie rzepki – leczenie

 

Leczenie, jak w większości schorzeń rzepki, jest zachowawcze. Stosuje się ćwiczenia wzmacniające i rozciągające mięsień czworogłowy i pasmo biodrowo-piszczelowe.

 

Jeśli pacjent ma zaostrzenie dolegliwości bólowych, można stosować fizykoterapię, która zmniejszy ból  i będzie miała działanie przeciwzapalne: krioterapia, jonoforeza przeciwzapalna. Stosuje się również leki przeciwzapalne. W momencie, gdy ustaną dolegliwości bólowe przechodzi się do kinezoterapii (ćwiczenia wzmacniające i rozciągające mięsień czworogłowy i pasmo biodro-piszczelowe).

 

Dodatkowo można stosować kinezjotaping, czyli oklejanie rzepki specjalnymi plastrami w taki sposób, aby przywrócić jej prawidłowe umiejscowienie w obrębie stawu rzepkowo-udowego.

 

Jeśli u pacjenta dojdzie do zmian w chrząstce stosuje się dodatkowe zabiegi w ramach fizykoterapii: pole magnetyczne, ultradźwięki, jonoforeza przeciwzapalna, krioterapia. Warto również podać dostawowo  preparat z kwasem hialuronowym, który będzie wzmacniał chrząstkę. W niektórych przypadkach może być zastosowany preparat Orthokine  (wyjaśnienie: Zastrzyk z preparatami biologicznymi typu orthokine zmniejszajacy ból i poprawiający funkcje stawu. Metoda polega na pobieraniu krwi z żyły w zgięciu łokcia. Pobrana krew zostaje umieszczona w specjalnych probówkach. Następnie krew jest wirowana, a otrzymana w ten sposób surowica, posiadająca wysoki poziom czynników regenerujących i blokujących proces zapalny, podawana do wnętrza stawu).

 

W chwili obecnej nie ma wskazań do profilaktycznego chirurgicznego przemieszczania rzepki u osób z jej wysokim ustawieniem.

 

Autor: Rafał Mikusek – ortopeda traumatolog