Staw kolanowy

Staw kolanowy jest największym stawem w organizmie człowieka i jednocześnie najbardziej podatnym na kontuzje z powodu swojej skomplikowanej budowy. Staw ten tworzą końce stawowe kości udowej i piszczelowej. Wyróżniamy następujące przedziały kolana:

• staw rzepkowo-udowy
• przedział boczny stawu udowo-goleniowego
• przedział przyśrodkowy stawu udowo-goleniowego

Staw kolanowy to tzw. staw zawiasowy. Zachodzą w nim następujące ruchy:

• zginania i prostowania
• niewielka rotacja wewnętrza i zewnętrzna podudzia (tylko w przy kolanie zgiętym do 90 stopni)

O stabilności stawu decydują następujące elementy:

• odpowiednie dopasowanie powierzchni stawowych

W zależności od budowy anatomicznej i dopasowania się do siebie powierzchni stawowych, u jednych osób staw kolanowy będzie miał luźniejszą budowę (czyli mniejsze dopasowanie powierzchni stawowych), a tym samym większą skłonność do niestabilności, a u innych bardziej zwartą budowę (czyli lepsze dopasowanie powierzchni stawowych), dzięki czemu skłonność do niestabilności będzie mniejsza.

• aparat więzadłowy:

– 2 więzadła poboczne: piszczelowe (wewnętrzna strona kolana) i strzałkowe (zewnętrzna strona kolana)

– 2 więzadła biegnące wewnątrz stawu kolanowego: więzadło krzyżowe przednie i więzadło krzyżowe tylne

Więzadła krzyżowe łączą ze sobą kość piszczelową i udową.

– więzadło przednio-boczne

Według niektórych chirurgów więzadło przednio-boczne razem z więzadłem krzyżowym przednim pełni bardzo istotną rolę w stabilizacji rotacyjnej.

• mięśnie i ścięgna otaczające staw kolanowy (kompleks tylno-boczny), które poprzez odpowiednie napięcie stabilizują staw kolanowy

Do niestabilności stawu kolanowego może dojść wskutek uszkodzenia któregoś z elementów, np. uszkodzenia więzadła, zmiany kształtu powierzchni stawowych (w wyniku urazu lub zmian zwyrodnieniowych), jak również w wyniku dysfunkcji mięśni.